• De afgelopen dagen zijn er meerdere fora waarop bestaande accounts worden overgenomen door spammers. De gebruikersnamen en wachtwoorden zijn via een hack of een lek via andere sites buitgemaakt. Via have i been pwned? kan je controleren of jouw gegeven ook zijn buitgemaakt. Wijzig bij twijfel jouw wachtwoord of schakel de twee-staps-verificatie in.

Een oude man

porrelaar

Senior
Lid geworden
17 nov 2011
Berichten
16.741
Waarderingsscore
334
Veel mensen willen oud worden. Ik heb die wens zelf wat minder. Nu al heb ik af en toe het gevoel dat ik alle veranderingen niet meer kan bijhouden. Gisteren zag ik mijn voorland...
Ik was wat te laat van huis vertrokken en moest rennen om de bus te kunnen halen. Buiten adem kwam ik bij de bushalte aan. Was de bus al vertrokken? Nee, op het digitale bord met vertrektijden zag ik dat de bus een paar minuten vertraging had. Ik plofte neer op de bank in het hokje bij de bushalte om even uit te hijgen. Verderop zat een oude man op zijn rollator. Ik schatte hem een eind in de 80. Wilde hij met de bus mee of zat hij daar enkel wat uit te rusten?
Toen de bus arriveerde stapte ik in en checkte ik in met mijn OV-chipcard. Ik zat al op een stoel, toen ik merkte dat de oude man ook met deze bus mee wilde. Een vrouw stond snel op en hielp hem met het naar binnen tillen van zijn rollator. Ik voelde me wat schuldig, waarom had ik niet beter opgelet en die man geholpen? Die kans zou ik nog krijgen.
De man haalde zijn OV-chipkaart tevoorschijn en wilde die aan de buschauffeur geven. Dat was natuurlijk niet de bedoeling. Hij werd verwezen naar de kaartlezer die vlakbij de deur van de bus hangt. Bij zijn poging om om te draaien liet hij de OV-chipkaart vallen. De buschauffeur, een behulpzame jongeman, schoot direct uit zijn stoel, pakte de kaart op en voerde het inchecken uit voor de oude man.
De oude man stopte de OV-chipkaart in zijn jaszak en ging op weg naar een stoel. Hij liep zich echter direct klem. De rollator was te breed voor het gangpad. Hij kon geen kant meer op. Toen kon ik ook in actie komen. Met wat wringen en draaien kwam de man toch op een stoel terecht. Ik klapte de rollator in en bevestigde hem met een veiligheidsriem op de plek die gereserveerd is voor een rolstoel.
Eenmaal onderweg vroeg ik hem waar hij eruit moest. Aha, bij dezelfde halte als ik. Dan kon ik hem helpen. Maar had ik daar wel tijd voor? De bus had onderweg nog meer vertraging opgelopen. Misschien zou ik mijn aansluitende trein missen als ik deze man hielp. Ja mensen, deze egoïstische gedachte ging door mij heen.
Toen de bus bij onze eindhalte was aangekomen, had ik nog 3 minuten voor de overstap naar de trein. Ik maakte de veiligheidsriem los en draaide de rollator zodat de oude man deze direct kon pakken. Hij had zijn OV-chipkaart al in de hand om uit te checken. Hij was dus nog redelijk goed bij de pinken en wist dat hij uit moest checken. Alleen hield hij die kaart niet voor het apparaat waar je in- en uit kunt checken, maar voor het apparaat waarmee je in de bus bestellingen op kunt halen. Net zo'n soort kastje, maar in een andere kleur. Kan knap verwarrend zijn. Ik wees de man voor welk apparaat hij de kaart moest houden, stuurde zijn hand wat bij zodat de kaart herkend kon worden en gaf aan dat het uitchecken gebeurd was. Daarna hielp ik hem uit de bus. Toen hij op de stoep stond wenste ik hem succes en sprintte ik het station in. Rennend de roltrap op naar perron 4B, waar mijn trein al klaar stond. Toen ik zat, ging de trein rijden.

In de trein had ik volop tijd om na te denken over de oude man. Ik kon me eigenlijk heel goed voorstellen dat hij alle veranderingen niet goed bij kan houden. Had hij al eerder met zijn rollator met de bus gereisd? Dan had hij toch moeten weten dat hij niet voor, maar achter in moest stappen, net zoals mensen met een kinderwagen. Of wist hij dat wel, maar had hij er nu even niet aan gedacht? Jarenlang had hij in de bus contant betaald, daarna moest hij wennen aan een strippenkaart en nu moet hij leren reizen met een OV-chipkaart.
Voor de jeugd is dat niet moeilijk. Die schakelt nog makkelijk en heeft weinig moeite met het leren van nieuwe dingen. Hoe ouder je wordt hoe meer moeite dat overschakelen kost. Je geest schakelt minder snel, maar je lichaam ook. Je reactievermogen wordt minder, zonder rollator haal je de bus niet meer. Hoop gedoe hoor.
 
Voor oude mensen, maar ook mensen in de rolstoel of met een verminderd cognitief vermogen zijn alle veranderingen moeilijk te vatten. Moet je hulp aanvragen dat moet je 80 kg papierwerk invullen met taal die voor veel mensen niet te begrijpen is.

Reis je met het openbaar vervoer? Dan moet dat tegenwoordig met de chipkaart snap je niet hoe dat werkt? Jammer dan de medereiziger heeft geen tijd meer om het uit te leggen. Haast, de smartphone is te belangrijk! Het egoïsme is de worm die de samenleving sloopt.
 
ik kan je hierin zeker begrijpen en volgen porrelaar . dat is niet alleen bij jullie in Nederland , maar hier bij ons in België ook .
Ik weet niet hoe de rusthuizen in Nederland er uit zien, maar hier in België moeten de kamers van de rusthuizen voorzien zijn van internet en wifi
Moeten de oudjes een slimme armband omdoen voor het geval ze buitengaan en verloren zouden lopen . Ik heb al gehoord en gelezen dat er oudjes waren die niet wisten waar die slimme armband voor diende , met de schaar losgeknipt en in de vuilbak gegooid .
Maar wat ik lees van hulpvaardigheid dat zie ik hier bij ons ook . De jonge mensen geen enkel respect meer hebben voor oude en zwakkere mensen . Zo ben ik niet opgevoed !
Ik ga nu nog zelfs mijn zitplaats afstaan voor mensen met een gebrek en hulpmiddelen nodig hebben .
 
En wat is het moraal van het verhaal?
Het wordt voor iedereen pa'as vuur, de fik erin dus of 5 voet diep met je piemeltje of kamelenhoef omhoog.
pimp_my_rollator_1040995.jpg
 
Niet voor iedereen .
Ik heb een dametje gekend , ze is twee maand geleden overleden op 98-jarige leeftijd .
Haar boodschappen deed ze nog helemaal alleen , en als het niet regende ging ze haar wandeling maken . Met een wandeling bedoel ik dan niet een wandelingetje van 500 meter , maar een paar uurtjes .
Ik heb in het rusthuis een oud koppeltje geweten dat na hun negenstigste nog intiem met elkaar waren .
 
En wat is het moraal van het verhaal?
Dat oud worden niet voor iedereen even leuk is. Dat sommigen mensen krakkemikkig en verward worden.
Ja, ik had een oom die op een geweldige manier 99 is geworden. Tot hij een jaar of 93 was ging hij iedere dag zijn zoon nog helpen in diens bedrijf. Dat was voor hem 3 km fietsen. Tussen de middag fietste hij even naar huis om daar te eten. Ook ging hij toen nog op de fiets (een ouderwetse zwarte Gazelle herenfiets zonder versnellingen) naar zijn dochter om daar koffie te drinken; een ritje van 25 km. Vond hij heel gewoon. Eigenlijk had hij zijn 100ste verjaardag groot willen vieren, hij had het feestzaaltje al gereserveerd, maar een paar maanden daarvoor brak hij zijn heup en toen was het snel afgelopen.
Ik vermoed echter dat ik eerder tot de eerste categorie zal behoren dan tot de mensen die tot op hoge leeftijd met gemak aan het leven blijven deelnemen. Ik merk dat aan kleine dingen. Ik kom vaak bij de bibliotheek, waar ik zo'n 60 boeken per jaar leen. Ik zou dus intussen wel gewend moeten zijn aan het digitaal inleveren en lenen van boeken. Toch werkte mijn pasje laatst niet toen ik boeken wilde lenen. De juf van de bieb zag mij modderen en schoot te hulp: "U houdt nu uw bankpasje voor de lezer. U kunt beter uw bibliotheekpas gebruiken."
Uh juist, met zulke dingen, daar begint de aftakeling mee. En daar dacht ik aan toen ik gisteren die oude man zag modderen met zijn OC-chipkaart. Mijn voorland.
 
Rond mijn 22e besloot ik dat ik zo oud mogelijk wilde worden. Ik wierp mij op de macrobiotiek (betekent "lang leven").

Tot op heden pluk ik daar nog steeds de vruchten van.

Laat de oude dag maar komen!
 
Och jee, wat is dat nu een droevige conclusie van je, porrelaar! En ik vind dat modderen met een OV-chipkaart helemaal niet zo gek!

Wij krijgen regelmatig collega's op bezoek die tegelijk met ons oud aan het worden zijn. En omdat een dag praten toch wel een bezoeking is, gaan we dan in de middag iets 'doen'. En dat is vaak naar een museum, maar eigenlijk is het een excuus om eens flink te lachen. En ik heb eens een uur geworsteld met de slappe lach, toen onze vriend heel erg mopperde omdat hij niet kon pinnen met zijn pasje van de trombosedienst!

En toch, ik vind dat we nog niet aftakelen. Bij de Jumbo zie je vakkenvullers die pas na een uur merken dat ze de blikjes vis bij de knakworsten zetten en boos worden als ze er op gewezen worden. En vakkenvullers zijn meestal iets jonger dan jouw oude baas!
Nee, aftakelen mag je niet verwarren met vergissen! Want jouw oude man gaat misschien niet zo vaak met het openbaar vervoer. En je rollator mee in de bus nemen, dat noem ik nou nog eens wat!!
Hij trotseert daarmee veel kwade opmerkingen en laat dus zien: hoe ouder, hoe moediger. En de mopperaars, ach die worden waarschijnlijk niet zo oud als die man: zijn al vroeg verzuurd!

Dus er is nog hoop voor iemand die 60 boeken per jaar leent. Het wordt pas penibel als je er achter komt dat je ze niet leest!
 
Rond mijn 22e besloot ik dat ik zo oud mogelijk wilde worden. Ik wierp mij op de macrobiotiek (betekent "lang leven").

Tot op heden pluk ik daar nog steeds de vruchten van.

Laat de oude dag maar komen!
Eigenlijk weet ik niet precies wat macrobiotiek betekent. Maar ik ben bang dat het weinig te maken heeft met datgene wat ik vandaag in Overijssel at: een dikke pannenkoek, appel met rozijnen, waar ik dan stroop op deed. Maar hij was me toch lekker!!

Ik denk aan mijn oma, die 89 jaar is geworden en in de oorlog in Amsterdam tulpenbollen at, ik denk aan mijn moeder die 94 jaar werd en vele, vele zakken drop at omdat dit volgens haar zo goed voor haar maag was, en daarna denk ik alleen nog dat ik met mijn 78 al aardig op weg ben, dus dat ik het nog zo gek niet doe.
Maar het kan natuurlijk altijd nog beter. Het enige vervelende is dat je niet kunt bewijzen dat de ene leefstijl beter voor je is dan de andere: daar zijn 2 levens voor nodig en daar ken ik niemand mee, jammer genoeg.
 
Waar het om gaat is, dat je bewust met je levensstijl omgaat. Dus niet zomaar wat doen.

Tulpenbollen eet je waarschijnlijk omdat je honger hebt en er niets anders is.

Ik heb ze zelf nog nooit geproefd.
 
Tja, ik begrijp het toch niet helemaal. Ik leef heel bewust, doe niet zo maar wat, maar bedenk eerst of ik het wel zal doen. Eigenlijk ben ik een enorme planner, op macro niveau, hoor! Maar of ik dat nu mijn levensstijl mag noemen, dat weet ik niet, Léono. En ik zie opeens dat er bij jouw avatar ook geen accent aigu staat.

En de tulpenbollen heb ik niet gegeten, maar ik heb hele goede herinneringen aan de aardappelenschillensoep, die ik in de gaarkeuken in Amsterdam kreeg. Ik herinner me nog de lange tafels, de blikken borden en dan die heerlijke soep. En inderdaad, als ik als 4-jarige dan weer thuis kwam, was er alleen nog een kopje thee en dan met een kruik naar bed, omdat de kachel al vroeg niet meer bijgevuld werd.
 
Ik ga eens kijken of ik het krantenartikel nog ergens terugvind . Het gaat over een vrouw uit het dorp waar ik als kind ben ben opgegroeid . 100 jaar geworden en ze vroegen naar haar geheim hoe ze 100 jaar geworden was en nog zo goed was .
Elke dag een halve bak jupiler uitdrinken en de pijp roken .
 
Tja, ik begrijp het toch niet helemaal.

Het is mij niet duidelijk geworden wat gij nu precies niet begrijpt. :confused:

Er schijnt trouwens een mede-forumlid te bestaan met een leeftijd van 106 jaar. Die heeft de boot dus duidelijk niet gemist.
 
Als je met 'mede' bedoelt dat dit ook mijn leeftijd is, dan zit je er een klein beetje naast, nietwaar? En of mijn collega de boot gemist heeft, dat weet ik niet. Hij is niet uitgeschreven als lid, maar hoe hij nog in het leven ingeschreven is, dat weet niemand. Ik weet niet welke kant die boot is opgevaren!

Mijn boot ligt nog steeds in het dok en snapt het nog niet. Want 'bewust met je levensstijl omgaan' is voor mij een verkiezingsslogan: daar kan ik ook niets mee. Pas als dat soort dingen in duidelijke taal omschreven worden, weet ik wat er bedoeld wordt. Leono, probeer het eens, want je hebt me wel nieuwsgierig gemaakt!
 
Een mede-forumlid is iemand die -net als jij en ik- lid is van dit forum. Daarmee is natuurlijk niet gezegd dat jij of ik dezelfde leeftijd zouden hebben als het bedoelde mede-forumlid.

Ik heb trouwens wel de indruk dat het bedoelde mede-forumlid gewoon actief is. Ik meen zelfs dat onze gewaardeerde onderwerpstarter porrelaar onlangs met hem in gesprek was.

En dat was niet in de bus!
 
Laatst bewerkt:
Leono doelt op forumlid Fred de Slet: https://www.nationaalcomputerforum.nl/members/fred-de-slet.167725/

Ik had een bericht op zijn profielpagina geplaatst. Dat bericht was echter niet serieus, maar ironisch, misschien zelfs sarcastisch bedoeld.
De werkelijke leeftijd van Fred de Slet zal dichter bij 16 dan bij 106 jaar liggen. Niet ieder lid geeft bij registratie zijn echte geboortedatum op.
 
Nu u het zegt: ik vond de forumnaam een beetje merkwaardig voor een 106-jarige. :)
 
Maar waar is nu mijn gevraagde uitleg over de levensstijl? Fred vermaakt zich wel, denk ik, hoe dan ook.
 
Hallo Kate,

Deze uitleg is voor jou overbodig, want je hebt de bewijzen geleverd dat je zeer bewust omgaat met je levensstijl.

Je at gisteren in Overijssel een dikke pannenkoek, appel met rozijnen, waar je dan stroop op deed.

Je deed dus niet zomaar wat!

Je dacht wellicht zoiets als: "Kan dit wel?". Vervolgens zei je innerlijke stem: "Kom op, Kate, doe eens gek".

Op deze manier kun je zeer oud worden!
 
Dag Leono, ik ga je een teleurstelling bezorgen! Ik heb helemaal niets bij die pannenkoek gedacht! Want ik vind een pannenkoek het lekkerste wat ik bedenken kan, zelfs lekkerder dan gourmet of barbecue! Ik denk dan niets, ik geniet, en snijd kleine stukjes anders is hij zo gauw op!
 
Steun Ons

Nieuwste berichten

Terug
Bovenaan