Journalist en schrijver Willem Oltmans is in zijn woonplaats Amsterdam op 79-jarige leeftijd overleden. Hij leed al lang aan kanker.
Oltmans stond bekend als een lastpost, een rebel en een vechter. "Geloof nooit iemand die iets zegt over een ander, maar ga zelf kijken", was zijn levensmotto.
Hij studeerde aan Nijenrode en Yale University voordat hij in 1953 zijn journalistieke carrire begon als buitenlandredacteur bij het Handelsblad.
In analogie met zijn motto ging hij al snel weg uit Nederland. Voor veel verschillende binnen- en buitenlandse werkgevers reisde hij veertig jaar lang de hele wereld over.
Soekarno
Oltmans interviewde veel wereldleiders. Met de Indonesische president Soekarno ontstond in 1956 zelfs een vriendschap.
Begin jaren zestig kwam hij in aanvaring met de Nederlandse regering, omdat hij in de kwestie Nieuw-Guinea de kant van Indonesi koos.
Oltmans werd daarvoor, onder leiding van minister Luns van Buitenlandse Zaken, door de Nederlandse staat gestraft. Hij werd tot persona non grata verklaard, hoewel dat aanvankelijk werd ontkend.
Vanaf dat moment kon Oltmans het nieuws niet meer verslaan, maar werd hij dat zelf. De Telegraaf, een oude werkgever, bestempelde hem als landverrader.
Hij kwam in Nederland als journalist niet meer aan de bak en verhuisde naar Amerika, waar hij correspondent werd voor onder meer het opinieblad Vrij Nederland.
In diskrediet
Oltmans werd de rest van zijn carrire gevolgd door geheime diensten, in diskrediet gebracht door diplomaten en zelfs zijn financin werden nageplozen.
Hij bleef internationale politici ontmoeten. Zijn contacten met de Zuid-Afrikaanse president De Klerck en de voormalige Surinaamse legerleider Bouterse bevestigden voor velen zijn imago als politiek incorrecte dwarsligger.
In 2000, na een jarenlange juridische strijd, gaf de Staat toe dat zij Oltmans al die tijd had gehinderd bij het uitvoeren van zijn werk. Hij kreeg 3,5 miljoen euro schadevergoeding.
Oltmans schreef meer dan 35 boeken. Dit jaar verscheen 'is eenoog koning', het vervolg op 'In het land der blinden...'. Beide boeken gaan over wat er achter de schermen gebeurt van de wereldpolitiek.
Verder was hij een graag geziene gast in radio- en tv-programma's, waar hij met zijn karakteristieke stem over allerhande onderwerpen een uitgesproken mening naar voren bracht.
De laatste jaren werkte Oltmans aan zijn memoires, die veertig delen hadden moeten tellen. Dit jaar verscheen deel 14, over de periode 1972-1973.
Oltmans bereidde zijn sterven - dat in zijn eigen huis, temidden van zijn vrienden plaatsvond - goed voor. Hij had zijn naam en de jaartallen 1925 - 2004 al laten graveren in het familiegraf waar zijn ouders liggen.
Condoleanceregister
Bron: NOS
-------------------------------------------------------------------------------------------- --- -- -- -
Zou er iets in de lucht hangen? Eerst Dr en nu weer een andere bekende Nederlander..
Oltmans stond bekend als een lastpost, een rebel en een vechter. "Geloof nooit iemand die iets zegt over een ander, maar ga zelf kijken", was zijn levensmotto.
Hij studeerde aan Nijenrode en Yale University voordat hij in 1953 zijn journalistieke carrire begon als buitenlandredacteur bij het Handelsblad.
In analogie met zijn motto ging hij al snel weg uit Nederland. Voor veel verschillende binnen- en buitenlandse werkgevers reisde hij veertig jaar lang de hele wereld over.
Soekarno
Oltmans interviewde veel wereldleiders. Met de Indonesische president Soekarno ontstond in 1956 zelfs een vriendschap.
Begin jaren zestig kwam hij in aanvaring met de Nederlandse regering, omdat hij in de kwestie Nieuw-Guinea de kant van Indonesi koos.
Oltmans werd daarvoor, onder leiding van minister Luns van Buitenlandse Zaken, door de Nederlandse staat gestraft. Hij werd tot persona non grata verklaard, hoewel dat aanvankelijk werd ontkend.
Vanaf dat moment kon Oltmans het nieuws niet meer verslaan, maar werd hij dat zelf. De Telegraaf, een oude werkgever, bestempelde hem als landverrader.
Hij kwam in Nederland als journalist niet meer aan de bak en verhuisde naar Amerika, waar hij correspondent werd voor onder meer het opinieblad Vrij Nederland.
In diskrediet
Oltmans werd de rest van zijn carrire gevolgd door geheime diensten, in diskrediet gebracht door diplomaten en zelfs zijn financin werden nageplozen.
Hij bleef internationale politici ontmoeten. Zijn contacten met de Zuid-Afrikaanse president De Klerck en de voormalige Surinaamse legerleider Bouterse bevestigden voor velen zijn imago als politiek incorrecte dwarsligger.
In 2000, na een jarenlange juridische strijd, gaf de Staat toe dat zij Oltmans al die tijd had gehinderd bij het uitvoeren van zijn werk. Hij kreeg 3,5 miljoen euro schadevergoeding.
Oltmans schreef meer dan 35 boeken. Dit jaar verscheen 'is eenoog koning', het vervolg op 'In het land der blinden...'. Beide boeken gaan over wat er achter de schermen gebeurt van de wereldpolitiek.
Verder was hij een graag geziene gast in radio- en tv-programma's, waar hij met zijn karakteristieke stem over allerhande onderwerpen een uitgesproken mening naar voren bracht.
De laatste jaren werkte Oltmans aan zijn memoires, die veertig delen hadden moeten tellen. Dit jaar verscheen deel 14, over de periode 1972-1973.
Oltmans bereidde zijn sterven - dat in zijn eigen huis, temidden van zijn vrienden plaatsvond - goed voor. Hij had zijn naam en de jaartallen 1925 - 2004 al laten graveren in het familiegraf waar zijn ouders liggen.
Condoleanceregister
Bron: NOS
-------------------------------------------------------------------------------------------- --- -- -- -
Zou er iets in de lucht hangen? Eerst Dr en nu weer een andere bekende Nederlander..